Maksymalna wysokość: 30.0 metra
Brzoza brodawkowata (łc. Betula pendula) jest jednym z najpospolitszych gatunków w Polsce.
Roślina pionierska o charakterystycznym pokroju dzięki cienkim i długim gałązkom, które zwisają z konarów oraz łuszczącej się białej korze. Na ciemnych pędach widać wyraźnie także jasne przetchlinki. Liście są trójkątne bądź rombowate i pojawiają się tylko na krótkopędach.
System korzeniowy brzozy jest bardzo płytki, dzięki czemu roślina jest w stanie zakorzenić się w bardzo skrajnych warunkach -dlatego używany jest przy rekultywacji nieużytków. Uważa się także iż brzoza wyjaławia glebę, pobierając wszelkie dostępne składniki pokarmowe. Faktem jednak jest iż w sąsiedztwie tego gatunku przetrwają głównie jałowce, także o silnym systemie korzeniowym i małych wymaganiach względem siedliska.
Oto kilka przykładów odmian brzozy brodawkowatej:
--'Youngii' -odm. Younga (Korona parasolowata wysokości do 6m, przy szerokości 4m)
--'Fastigiata' -odm. stożkowata (Wysokość do 15m przy szerokości 4m -przypomina pokrojem topolę włoską)
--'Golden Cloud' -odm. złotolistna (Pokrojem odmiana przypomina gatunek, lecz pierwsze liście są złoto-żółte z czasem zieleniejące. Ta zieleń w czasie lata jest wyraźniej jaśniejsza)
--'Crispa' ('Dalecarlica') -odm. strzępolistna (tak jak wszystkie odmiany o tej nazwie, liście jej są głęboko powcinane, dzięki czemu korona wydaje się bardziej ażurowa i smuklejsza)
--'Purpurea' -odm. purpurowa (na zdjęciu) (Liście przez cały sezon wegetacyjny są purpurowe, choć wiosną młode są nieco jaśniejsze)
Słoce:
pełne słońce, półcień
Wilgotność:
sucha, półwilgotne
Odczyn gleby:
zasadowa, kwaśna, obojętna, lekko kwaśna
Gleba:
bez wymagań