Rodzaj botaniczny Lilium sp. to bardzo duża grupa roślin o wzniesionym pędzie (zakończonym kwiatami) oraz cebuli zbudowanej z dachówkowato ułożonych łusek, połączonych ze sobą piętką. Pochodzą te rośliny wyłącznie z globalnej Półkuli Północnej - od południa Indii i wysp Filipińskich, po obszary Kamczatki i Centralnej Syberii.
Całą grupę lilii możemy podzielić ze względu na pochodzenie (europejskie i zachodnioazjatyckie, wschodnioazjatyckie oraz amerykańskie), ale występuje jeszcze więcej mieszańców, które różnią się kolorem kwiatów, budową kwiatostanów, wielkością i kolor cebuli oraz czasem kwitnienia.
Lilie sprowadzane i uprawiana w Polsce to w głównej mierze te zimujące w glebie. Warto je zatem bezproblemowo uprawiać, jednak lepiej wcześniej upewnić się, jaką odmianę czy gatunek kupujemy (żeby nie było przykrych niespodzianek).
Zasady uprawy i wymagania klimatyczne
Większość uprawianych obecnie na skalę przemysłową lilii uprawiana jest w klimacie morskim, który charakteryzuje się łagodną zimą i mało upalnym latem. W Polsce ważne jest natomiast, aby roślina przetrwała mroźne zimy pod grubym puchem śniegu, bądź okryciem z kory lub igliwia.
Stanowisko: Słoneczne
Gleba: Żyzna, piaszczysto-gliniasta o stosunkowo niskim poziomie wód gruntowych.
Woda: lilie wymagają regularnego nawadniania na lekkich glebach
Lilie ogrodowe warto uprawiać na podwyższonych zagonach, które szybciej się nagrzewają, a nadmiar wody w nich nie stagnuje. Głębokość sadzenia cebul tak jak w przypadku innych roślin cebulowych powinna wynosić równowartość trzykrotnej wysokości cebuli.
Lilie zimujące w naszych warunkach możemy wykopywać co 3-4 lata, aby oddzielić cebule potomne oraz zmienić miejsce ich uprawy na lepszych stanowiskach. Terminem jest nadchodząca jesień oraz możliwość ich przesortowana. Należy oczyścić łuski oraz odseparować egzemplarze z objawami chorobowymi.
Przechowywanie cebul odbywa się w miejscu chłodnym (2-4 st.C) i przewiewnym przez około 6-8 miesięcy, ale wysadzone wiosną kwitną przeciętnie o 3 miesiące później od roślin sadzonych jesienią.
Autor: Beata Dulko-Kaszowska