Uroczysko to taka część lasu (rzadziej pola lub łąki), która ma orientacyjne znaczenie, bez ściśle oznacza jego granice. Jest to miejsce związane zwykle ze szczególnym wydarzeniem historycznym, legendą, kurhanem, czy takie, w którym występują charakterystyczne cechy przyrodnicze. Teren zwykle ciekawie ukształtowany geograficznie, niejednokrotnie tworzy niewielki obszar rezerwatu przyrody. Takie jest Uroczysko na Rospudzie - Uroczysko Święte Miejsce. Połączenie geograficznej orientacji, przyrody i kultu religijnego.
Rzeka Rospuda ciągnie się przez przepiękny zielony teren, ale w miarę jednolity. Stąd potrzeba takiego Uroczyska - dzisiaj Święte Miejsce to nie tylko przystań religijno-pielgrzymkowa, ale przede wszystkim KAJAKOWA (dla tych, którzy nie chcą płynąć do samego Augustowa).
Nadawanie nazw miejscom w dawnych czasach, ale do dzisiaj z dobrym skutkiem, pełniło podobną funkcję jaką ma nazywanie ulic, dzielnic w miastach – dla wygody i orientacji. Zapoczątkowane zostało wtedy, kiedy pierwotna puszcza zaczęła być użytkowana przez ludzi, a nazywanie miejsc ułatwiało wspólną pracę czy dzielenie obszaru między rody, plemiona. Kolejnym etapem tworzenia się nazw była instytucja wchodów, czyli prawa do korzystania z puszczy, będącej własnością królewską. Aby dokładnie określić zakres terytorialny, trzeba było go nazwać. Król oznaczał te miejsca puszczańskie, które były przynależne tylko jemu. Tak powstały ostępy, które obok uroczysk stanowiły drugą z najdawniejszych grup administracyjnych utrwalonych przez akta kancelarii królewskiej. Obecnie uroczysko potocznie jest rozumiane jako miejsce odludne, tajemnicze, a nawet niebezpieczne czy mogące rzucać na ludzi "uroki". (Wikipedia)
Święte Miejsce to starodawne miejsce kultu religijnego. Na miejscu znajduje się kapliczka i kilka krzyży wolnostojących. Główne uroczystości - 24 maja na Świętego Jana - rokrocznie są związane z prawdopodobnie pierwszą lokalizacją cerkiewki na tym terenie (jej postawienie przypisuje się Bohdanowi Wołłowiczowi w 1514 roku). Pomimo tego, ze z biegiem czasu to katolicyzm wyparł prawosławie z tego terenu, Jan Chrzciciel pozostał patronem miejsca.
Słynnym rodem na Suwalszczyźnie byli Jaćwingowie, którzy także około 700 lat temu postawili wokół kaplicy krzyże kamienne. Tradycja mówi także o objawieniach Maryji. Wersje historyczno-religijne nie są do końca zgodne.
Więcej zdjęć ze Świętego Miejsca.