Część 2. Dolina Pilicy - naturalny stan polskich rzek
Pilica to największy lewobrzeżny dopływ Wisły o długości 342 km. Wokół niej położona jest Dolina Pilicy. Niegdyś były to tereny zalewowe, lecz od czasu utworzenia Zbiornika Sulejowskiego, który zmniejszył przepływ wody w rzece o jedna czwartą, wylewy zdarzają się sporadycznie. Przepływ kajakiem po Pilicy to droga pełna przygód. Czasem trzeba ciągnąć kajak po płytkim piaszczystym dnie, by nagle znaleźć się na głębokości kilkunastu metrów w pędzącym wirze.
Przystanki podczas trasy można zrobić na piaszczystych wysepkach, będących zarośniętymi wierzbą i olszą podwyższeniami terenu. Zarastanie zaroślami wierzbowymi jest także charakterystyczne dla części zmeliorowanych łąk, które nie są już użytkowane. Duży teren doliny porastają kompleksy leśne z siedliskami łęgowymi ptactwa rzecznego.
Cenne formy przyrody charakterystyczne dla tego terenu:
(na podstawie dokumentacji Natura 2000)
1. siedliska starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne
2. suche wrzosowiska
3. ciepłolubne, śródlądowe murawy napiaskowe
4. zmiennowilgotne łąki trzęślicowe
5. niżowe i górskie świeże łąki
6. torfowiska przejściowe i trzęsawiska,
7. łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe
Tekst i zdjęcia: Katarzyna Dulko