Mieszanki traw

Fot. www.gazon.pl

Przed kupnem mieszanki traw musimy sie zastanowić:
- jaką mamy glebę,
- jakie jest nasłonecznienie,
- czy będziemy musieli dodatkowo podlewać trawnik w czasie jego użytkowania
- w jaki sposób będziemy go użytkować (murawa sportowa, dekoracyjna)
- jak często będziemy ją kosić,
- czy będziemy nawozić???

Od tych wszystkich pytań i udzielonych odpowiedzi zależy sposób zakładania oraz dobór odmian trawnika.

Spośród oferowanych mieszanek traw wyróżnić możemy gatunki podstawowe oraz uzupełniające. Do podstawowych traw należą:
- życica trwała (Lolium perenne}
- kostrzewa czerwona (Festuca rubra)
- wiechlina łąkowa (Poa pratensis)
- kostrzewa czarniawa (Festuca nigrescens)
Do uzupełniających:
- mietlica pospolita (Agrostis capilaris)
- mietlica psia (Agrostis canina)
- mietlica biaława (Agrostis gigantea)
- kostrzewa różnolistna (Festuca heterophylia)
- kostrzewa nitkowata (Festuca teniufolia)
- kostrzewa owcza (Festuca ovina)

Życica trwała jest ważna gdyż istnieje wiele polskich odmian, które bardzo szybko instalują się po wschodzie niedopuszczając do pojawiania się chwastów. Liście jej są delikatne i żywozielone, a system korzeniowy silnie rozwinięty. Ponadto roślina bardzo dobrze znosi udeptywanie i przechodzi długi okres wegetacji. Niestety wrażliwa jest na bezśnieżne zimy i późne przymrozki oraz wymaga intensywnej pielęgnacji gdyż słabo się krzewi. Wysiewamy ją na glebach żyznych i mineralnych o dowolnym odczynie.

Wiechlina łąkowa jest trawą wydającą krótkie rozłogi i szeroką blaszkę liściową. Po silnym i częstym koszeniu, krzewi się bardzo dobrze, lecz pełne zadarnienie osiągniemy dopiero po 3 latach uprawy. Niestety bardzo wolno wiechlina łąkowa się instaluje po wschodzie oraz wymaga pełnego nasłonecznienia i gleby żyznej. Gdy te warunki spełnimy jest w pełni odporna na deptanie oraz przymrozki. Ponadto nie wymaga podlewania, ponieważ jest tolerancyjna względem wilgotności podłoża.

Kostrzewy charakteryzują się wąskimi i sztywnymi liśćmi koloru od jasnej zieleni do szarości. Instalują i rozwijają się dosyć wolno choć ich okres wegetacji jest długi. Nie znoszą deptania oraz częstego i niskiego koszenia, ale rosną na stanowiskach częściowo zacienionych, a kostrzewa równolistna także w pełnym ocienieniu. Nie wymagają gleb żyznych, a jedynie kwaśnych i w większości suchych, dlatego tak często używane są do zadarniania wałów oraz terenów przy większych ulicach publicznych.

Mietlice są gatunkami traw uzupełniające podstawową mieszankę. W zależności na jakie stanowisko jest ona przeznaczona wybiera się odpowiedni gatunek, np. Mietlica biaława i psia wymagają dużej wilgotności podłoża, silnego nasłonecznienia oraz nie znoszą przymrozków. Mietlica pospolita natomiast dobrze znosi suszę i niskie pH choć traci walory dekoracyjne i nie można jej deptać.
Jeżeli dokładnie nie możemy określić rodzaju stanowiska, starajmy się przygotować bardzo dobrze podłoże pod wysiew nasion oraz kupmy mieszankę, która będzie odpowiadać naszemu sposobowi użytkowania:
-trawnik ekstansywny /dekoracyjny: PARK, WERSAL, GAZON, GAZONOWA, KLOMB (większość traw to gatubki odporne na suszę i o niskim wzroście -nie wymagają czestego koszenia)
-trawnik umiarkowanie intensywny: RELAX (wymagają lepszych warunków siedliska i częstszej pielęgnacji. W większości są to nasiona wiechliny, życicy oraz kostrzew)
-trawnik intensywny: SPORT (to 80% nasion wiechliny i życicy oraz 20% kostrzewy -wymagają bardzo dobrego przygotowania podłoża, częstej pielęgnacji -włącznie z nawożeniem).

Wymienia się także tzw. stanowiska specjalne, jak np. tereny zdegradowane oraz trawniki przy autostradach. Z przeznaczeniem na tereny zdegradowane, mieszanka zawiera:
- kostrzewa czerwona 60%
- życica 20%
- mietlica 10%
- komonica rożkowa 10%
Na trawniki przy autostradach użyjemy mieszanki:
- kostrzewa czerwona 30%
- kostrzewa owcza 30%
- wiechlina łąkowa 15%
- życica trwała -reszta.

Często gdy wypadnie jakaś część trawnika, używamy mieszanek traw RENOWA, RAPIT, ODNOWA, z której 60% to życica która nie tworzy trwałego trawnika, a wspomaga tylko przenikanie innych traw.

Autor: Beata Dulko