Mieczyki w ogrodzie

Mieczyk ogrodowy

Mieczyk (Gladiolus) należy do rodziny jednoliściennych, rzędu liliowatych, a rodziny kosaćcowatych - dzięki długim liściom w kształcie miecza. Mieczyki pochodzą z południa Afryki, a niewielka ich część z Europy i Azji.

Morfologia rośliny
Mieczyki składają się z części nadziemnej (mieczowatych liści, długiej łodygi na końcu zakończonej kwiatostanem) oraz podziemnej (bulwy i korzeni).

Bulwa jest corocznie odtwarzana. Kumulowane są w niej substancje pokarmowe rośliny. Składa się z 3 części: suchych łusek, które chronią bulwę przed wysychaniem, części tkankowej gdzie gromadzą się substancje odżywcze oraz tkanki przewodzące stanowiące część wewnętrzną.

Korzenie mieczyków są dwojakiego rodzaju: służące do pobierania substancji pokarmowych i wody oraz kurczliwe (wciągające). Wyglądem przypominają korzenie rzodkiewki, kurczą się zamierając przez co zagłębiają bulwy na odpowiednią głębokość, co w naszym klimacie chroni roślinę przed przemarzaniem. Jest to jednak cecha gatunków botanicznych, dziko rosnących.

Mieczyk w ogrodzie

Cykl rozwojowy rośliny i warunki siedliskowe

Roślina w okresie wegetacji rozpoczyna rozwój z pąków znajdujących się na bulwie macierzystej, kosztem składników pokarmowych w niej zawartych. Tworzy jednocześnie korzenie w warstwie gleby 30-35 cm miąższości, przy sadzeniu bulwy na głębokości 5-10cm. Pierwsze liście podziemne, stanowią ochronę kiełka, a później nowej bulwy zastępczej. Liście właściwe formują się później, a kwiatostan różnicuje się po rozpoczęciu przez bulwę wegetacji. Jeszcze w czasie przekwitania rośliny bulwa intensywnie rośnie, a po trzech tygodniach stopniowo dojrzewa i przechodzi w stan spoczynku.

Stanowisko: Słoneczne (wystawa południowa), najlepiej osłonięte.
Brak światła: kwiatostan krótszy z mniejszą liczbą kwiatów, łodygi wydłużone i łamliwe.
Gleba: pod względem gatunkowym każda, ale zawierająca próchnicę oraz przepuszczalna i o odczynie obojętnym.
Wilgotność: podłoża duża, lecz nie mogą mieć wysokiego poziomu wód gruntowych.

Mieczyki podatne są na choroby oraz stanowiska po roślinach, które mogą być ich źródłem: ziemniaki, pomidory, dyniowate, fasola, groch, tytoń. Zalecane jest także intensywne zmianowanie pól przed grzybami.

Mieczyk

Uprawa mieczyków przebiega głównie w glebie, bezpośrednio lub w pojemnikach. Terminem sadzenia jest początek wegetacji -maj. Bezpośrednio przed posadzeniem bul można wykonać zabieg zaprawiania ich preparatami grzybobójczymi.

Głębokość sadzenia bulw zależy głównie od rodzaju gleby i wielkości bulw. Na glebach lżejszych i o gorszych stosunkach wodno-powietrznych, sadzimy głębiej, a na cięższych -odwrotnie. W przybliżeniu odległość ta stanowi 3-krotny obwód bulwy.

Przygotowanie do następnego sezonu: po przekwitnięciu warto kwiatostan ściąć, aby nie narażać rośliny na wytwarzanie nasion, do wytworzenia których roślina zużywa substancje pokarmowe z bulwy. Gdy większość liści będzie żółknąć, około miesiąca do dwóch po przekwitnięciu, czas wyciągnąć bulwy z gleby. Robiąc to ostrożnie nie uszkadzany korzeni oraz małych bulw przybyszowych (im płycej została posadzona roślina, tym powinno być ich więcej). Zdrowe cebule oddzielamy od chorych i uszkodzonych oraz osobno przechowujemy małe. Liście i korzenie usuwany gdyż mogą być źródłem chorób i zwiększyć wilgotność powietrza w przechowalni. Temperaturę zapewnijmy w granicach 2-5 st.C i przewiewne stanowisko. Co pewien czas także sprawdzajmy stan cebul mieczyków

Autor: Beata Dulko-Kaszowska