Pordzewiacz śliwowy w sadzie
Aculus fockeui czyli Pordzewiacz śliwowy to owad należący do tak zwanych szpecieli, wysysających sok roślinny z różnych części drzew owocowych: pąków, liści, zawiązków owocowych oraz pędów. Ich żerowanie powoduje zniekształcenie rośliny oraz zasychania jej poszczególnych pędów.
Pordzewiacz śliwowy
Charakterystyka żeru: szkodnik początkowo żeruje na skórce pędu, młodych zawiązkach liści oraz po spodniej stronie liści, głównie w okolicach nerwów.
Pordzewiacz wysysa sok przez co zmniejsza się ilość cukrów, fosforu i chlorofilu, fotosynteza zostaje zahamowana, a transpiracja wzrasta.
Objawy żerowania: blaszka liściowa marszczy się i zabarwia w rdzawy kolor. Starsze liście zamierają w charakterystycznym marmurowym kolorze oraz opadają już w czerwcu. Pędy pokrywają się rdzawymi plamami, które po połączeniu się pękają tworząc zrakowacenia. Przy silnym porażeniu pęd szybko zamiera.
Pordzewiacz śliwowy
Odmiany wrażliwe na szkodnika to: 'Herman', 'Oneida', 'Książę Walii', 'Stanley' i 'Sanctus Hubertus' - a więc logiczne jest, że unikamy ich sadzenia, szczególnie w sąsiedztwie!
Szkodnik jest milimetrowej wielkości (0,14-0,18mm) o beżowym i słomkowym zabarwieniu, kształtu wrzecionowatego. Atakuje śliwy, ale także może żerować na brzoskwini, czereśni i wiśni.
Ochrona drzew polega głównie na wyborze odpowiednich odmian odpornych oraz kupowaniu roślin zdrowych od sprawdzonych sadowników.
Autor: Beata Dulko-Kaszowska