Fasola szparagowa
Fasola pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. W XVI wieku dotarła i rozpowszechniła się w Europie. Jak przystało na roślinę warzywną jej strąki zawierają bardzo dużą ilość białka oraz witamin.
Strąki fasoli szparagowej
Charakterystyka rośliny
Phaseolus vulgaris to łacińska nazwa fasoli uprawianej w Polsce jako roślina szparagowa i tyczna. Różnią się od siebie przede wszystkim wysokością i sposobem prowadzenia. Fasola tyczna jest pnączem, który w szczególności w ogrodach wiejskich tworzy szczelny trejaż z podpór. Fasola szparagowa osiąga zaledwie 50 cm o formie krzaczastej.
Warunki uprawy
Fasola jest rośliną ciepłolubną, wrażliwą na chłody.
Stanowisko: słoneczne, najlepiej osłonięte
Temperatura: w czasie wschodu rośliny 15-22 st.C, minimalna 12 st.C, optimum wzrostu 20-25 st.C
Gleba: nie ma dużych wymagań co do gleby, ale najlepsze to żyzne zasobne w potas i fosfor, nie zaskorupiające się o odczynie obojętnym.
Wilgotność: utrzymywać należy stałą wilgotność gleby 60-70%, a w czasie kwitnienia i zawiązywania strąków roślina pozytywnie reaguje na nawadnianie.
Sposób uprawy
Wysiewamy nasiona punktowo lub w rzędzie po warzywach wczesno -wiosennych od połowy maja. Przedłużyć zbiór możemy do siedmiu tygodni wysiewając nasiona do początku lipca.
Stanowisko w uprawie współrzędnej
Fasola jako roślina ciepłolubna traktowana jest jako plon główny. Bardzo dobrze reaguje na sąsiedztwo z burakiem ćwikłowym, sałatą głowiastą oraz pomidorem. Unikać należy uprawy z papryką oraz cebulą i porą.
Fasola karłowa
Strąki fasoli
Tekst i zdjęcia: Beata Dulko