Tarcznik jest bardzo niepozornym, ale zarazem groźnym szkodnikiem roślin dwuliściennych. Żeruje głównie na pędach, a czasem na liściach i owocach. Atakuje nawet kaktusy, szczególnie przy nasadzie. Wygląda przy tym bardzo nieestetycznie i stwarza lepką osłonkę na roślinie.
Owad widoczny jest w postaci tarczki - maleńkiej osłonki, pod którą żyje. Dorosły osobnik prowadzi osiadły tryb, a jedynie larwy się przemieszczają.
Tarcznik niszczyciel, Quadraspidiotus perniciosus, owad z rzędu pluskwiaków równoskrzydłych; wysysa soki z drzew owocowych, powodując ich usychanie; zawleczony z Ameryki Północnej do Europy. Żródło: Encyklopedia PWM
Różnice płciowe u tarcznika
Samiec i samica różnią się od siebie budową morfologiczną. Samiec posiada skrzydła i odnóża, samica jest nieruchoma, kształtem ciała przypomina gruszkę o zabarwieniu cytrynowożółtym.
Inne objawy pobytu tarcznika
Tarcznika możemy rozpoznać także po miodowej rosie jaką wydzielają wszystkie czerwce. Zawiera ona dużą ilość cukrów, jakie pobrały od rośliny. Liście stają się lepkie i błyszczące. Dodatkowo może się na nich pojawić grzyb sadzak, który pogarsza stan rośliny. Wokół często widzimy pajęczyny. Zdarza się, że wystawiamy latem rośliny na okna zewnętrzne, gdzie rzadko zaglądamy. Tam wtedy w bezpiecznych warunkach osadza się tarcznik.
Co zatem robić?
Domowym sposobem usuwania tarcznika jest uważne mycie liści i pędów ściereczką nasączoną wodą z mydłem. Po takim zabiegu z reguły udaje nam się usunąć zarówno dorosłe osobniki, jak i larwy. Jeśli okaże się to niewystarczające, możemy usunąć część pędów najbardziej porażonych - ponieważ zazwyczaj już zaczynają gnić - bądź w ostateczności użyć środków chemicznych działających kontaktowo na owady.
Autor: Beata Dulko-Kaszowska
Publikacja 2009