Idealne rośliny do dużych pomieszczeń

Fikus bengalski w warunkach naturalnych

Rośliny stanowią integralną część nowocześnie zaprojektowanego wnętrza. Wzbogacając pomieszczenie o elementy zieleni, rozbija się potężną przestrzeń dzieląc ją na fragmenty i punkty odniesienia w postaci roślin. Odpowiednio dobrane duże rośliny zdecydowanie oswajają wnętrze, nadają mu unikalnej jakości – aranżują przestrzeń. Obok roślin kubłowych – okazałych i dominujących, dobrze jest stosować wymienne kompozycje z roślin sezonowych – jako elementy wprowadzające barwę, charakterystyczne dla danej pory roku.

Podstawowym drzewkiem pokojowym jest figowiec beniamiński (Ficus benjamina). Po zaaklimatyzowaniu się do warunków mieszkaniowych rośnie przez wiele lat osiągając nawet 2-3 m wysokości. W swoim naturalnym środowisku w Indiach jest drzewem osiągającym wysokość do 30 m. Starsze okazy są rozrośnięte i bardzo wysokie. W naszych warunkach w ciągu 5 lat staje się dekoracyjną rośliną, chętnie wykorzystywaną przez architektów zieleni ze względu na pięknie zwieszające się pędy. Niezwykle dekoracyjne drobne ulistnienie na wygiętych łukowato pędach, tworzy bujną ażurową koronę. Dodatkowym walorem ozdobnym są pnie drzewka skręcone lub splecione w warkocz. Liście eliptyczne są u gatunku żywozielone, ostro spiczasto zakończone, skórzaste, błyszczące, podobne do kamelii. Figowiec w Encyklopedii Ogrodnika.

Warto zwrócić uwagę na mnogość odmian, które możemy zestawiać ze sobą w rozmaitych kompozycjach. Wśród odmian pstrych szczególnie popularne są te o jasnozielonych liściach z białym obrzeżeniem i złotą mozaiką. Warte polecenia są np. ‘Golden King’ i ‘Starlight’. Blaszki mogą być pofalowane, fryzowane. Odmiany pstrolistne potrzebują większej ilości światła niż gatunek.

W warunkach naturalnych ]b]Ficus[/b] jest jednak wrażliwy na silne nasłonecznienie i najkorzystniejsze okazuje się stanowisko w świetle rozproszonym. Figowiec jest też mało odporny na skoki temperatury, optymalne warunki daje stabilna, ciepła lub umiarkowana temperatura.

Zamioculcas fot. Katarzyna Pabiańczyk

Caryota fot. Katarzyna Pabiańczyk

Do tej samej rodziny należy Ficus binnendijkii (Figowiec binnendijkii). Gatunek jest stosunkowo nowy w uprawie. To mocna architektoniczna roślina ozdobna z liści, do dekoracji wnętrz, szklarni lub latem werandy. Może śmiało stanowić alternatywę dla figowca beniamińskiego. Dobrze prezentuje się w kompozycjach z innymi roślinami. Posiada wzniesione pędy, skórzaste, błyszczące, lancetowate liście w zależności od odmiany osiągające długość nawet do 25 cm przy szerokości 2-3 cm.

Z wydłużonych liści słynie też Yucca sp. (juka). Uprawiana w pomieszczeniach osiąga wysokość 1,5-2 m. Jest rośliną odporną i długowieczną a przy tym atrakcyjną i mało wymagającą, wydaje się wiec idealna do zamkniętych przestrzeni. Dla juki należy wybrać stanowisko latem słoneczne, ciepłe i przewiewne a od maja można wystawiać ją na zewnątrz.

Popularnym gatunkiem z rodziny obrazkowatych jest Dieffenbachia sp. (difenbachia). Jej ojczyzną są tropikalne rejony Brazylii. Można zestawiać ją w kompozycjach z innymi roślinami lub rozrośnięte egzemplarze eksponować pojedynczo w donicach. W obu wariantach wygląda równie imponująco. Walorem ozdobnym są owalne, duże i błyszczące liście, na których barwna kombinacja jaśniejszych plam tworzy ciekawy deseń. Liście wznoszą się ku górze na cienkich, wydłużonych pędach podobnych do pędów bambusa.

Dobrym pomysłem dla uzupełnienia zielenią dużych, wysokich wnętrz jest użycie palmy orzechowej (Caryota mitis). Kariota zdecydowanie wyróżnia się na tle innych gatunków z rodziny arekowatych. Zachwyca monumentalnym rozmiarem i organizuje wnętrze nadając mu niepowtarzalny dostojny charakter. Wymaga dużo przestrzeni, w sprzyjających warunkach szybko osiąga wysokość 1,5 m i prawie taką samą szerokość. Uprawiana w pomieszczeniach ma często pokrój krzewiasty. Starsze liście, osobliwe pod kątem formy, trafnie nazwano rybim ogonem. Wierzchołki są postrzępione i wyglądają tak jakby zostały oberwane. Caryota mitis występuje na Jawie, Filipinach oraz w skupiskach na obszarze Birmy w stanie Malakka. W swojej ojczyźnie – tropikalnych (deszczowych) lasach południowo-wschodniej Azji osiąga wysokość nawet 10 m. Kariota przez cały rok wymaga stanowiska ciepłego, przewiewnego i jasnego (jednak osłoniętego przed ostrym słońcem). Podobnie jak figowiec potrzebuje dużej wilgotności powietrza ok. 60%. Dla utrzymania prawidłowej wilgotności powietrza, donicę ustawia się w zamkniętym oknie kwiatowym lub witrynie, na innym stanowisku wymagane jest częstsze zraszanie.

Do nowoczesnych wnętrz doskonale pasuje Zamioculcas zamifolia (zamiokulkas zamiolistny), który dobrze prezentuje się bez akompaniamentu innych roślin. Wrażenie solidności zawdzięcza błyszczącym, silnie nawoskowanym, grubym blaszkom, które wznoszą się ku górze wyrastając z podziemnego kłącza. Wyglądem zamiokulkas przypomina bardzo rzadko spotykaną zamię, jednak w przeciwieństwie do niej, nie tworzy kłodziny i ma zgrubiałe ogonki liściowe. Roślina lubi miejsca jasne, preferuje szczególnie wystawę zachodnią i jest tolerancyjna względem krótkich okresów suszy.

Tekst i zdjęcia: Katarzyna Pabiańczyk
Inne teksty autorki: Ogród za szkłem ; Zima w wielu odsłonach