Nawożenie gleby pod warzywniak

Składnikami pokarmowymi są dla rośliny niezbędne do życia pierwiastki chemiczne, takie jak węgiel (C), wodór (H), tlen (O), ale także azot (N), fosfor (P), potas (K), wapń (Ca), magnez (Mg), siarka (S). Są to makroelementy, które roślina pobiera z gleby i powietrza, dzięki częściom nadziemnym i korzeniom.
Ogórek gruntowy Ogórek gruntowy

Mikroelementy, którymi są żelazo (Fe), mangan (Mn), cynk (Zn), miedź (Cu), bor (B), molibden (Mo), nikiel (Ni) roślina pobiera w postaci kationów i anionów, głównie za pośrednictwem korzeni.
Ich niedobór lub nadmiar (makro i mikroskładników) wywołuje tzw. choroby fizjologiczne, jak na przykład żółknięcie liści czy zahamowanie wzrostu. Część roślin dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowymi wyspecjalizowało się w pobieraniu azotu cząsteczkowego z powietrza, przez co nie wymagają dużej ilości tego pierwiastka w glebie.

Pierwsza analiza wstępna do nawożenia:

Każdy gatunek wymaga indywidualnego rozpoznania zapotrzebowania na składniki pokarmowe, gdyż jest to cecha uwarunkowana genetycznie, ale może się zmieniać wraz z fazą rozwoju rośliny. Ustalenie potrzeb nawozowych jest następnym krokiem zapewniającym optymalną zawartość składników mineralnych w podłożu, ponieważ zarówno niedobór, jak i nadmiar pierwiastków może zmniejszyć plon. Każdy gatunek posiada także właściwe dla niego stężenie składników pokarmowych, zwane także zawartością standardową (określane dzięki liczbą granicznym), przy której uzyskuje duży i dobry jakościowo plon.

Uprawa pomidora Uprawa pomidora

Każdy z pierwiastków powinien występować w glebie w optymalnej ilości. Jednak przy uprawie współrzędnej, gdy uprawa kilku roślin jest połączona, należy ocenić średnią orientacyjną, zalecaną dawkę nawozu.

Większość gleb w Polsce jest kwaśna bądź lekko kwaśna. Wymagane jest w takim przypadku ich wapnowanie, aby podnieść wartość pH do odczynu obojętnego, który jest optymalny dla większości rodzimych warzyw uprawianych. Potrzeby wapnowania ustala się w oparciu o wartość pH oraz kategorie agronomiczne gleby. Ponadto wapń w znaczący sposób wpływa także na zachowanie równowagi jonowej oraz struktury gruzełkowatej gleby. Wprowadzając go do gleby poprawiamy jej właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne oraz wpływamy na skuteczność nawożenia.

Najwartościowszym nawozem jest obornik, który wprowadza jednocześnie do gleby makro i mikroskładniki oraz bogatą florę rozkładającą substancję organiczną. Okres jego działania w głównej mierze zależy od rodzaju gleby. Średnio w pierwszym roku po zastosowaniu wykorzystywany jest w 60%, w drugim roku w 30%, a w trzecim w 10%. Dlatego zalecane jest wprowadzenie w drugim roku kompostownika (bądź przemiennie) jako jego uzupełnienie. Ma on bliską, czasem także wyższą od obornika wartość nawozową. Kompost zbudowany jest z resztek organicznych produkowanych w gospodarstwie, które są szybciej uwalniane oraz przyswajane przez roślinę.

Tekst i zdjęcia: Beata Dulko-Kaszowska